Over naar een eigen onderneming

Wat altijd al mijn droom is geweest 🙂 En daarmee komt er definitief een eind aan mijn blog.

Wanneer is iets kunst(ig)?

Zelf ben ik best wel creatief. Mijn grootste probleem is altijd dat ik teveel dingen/ hobbies leuk vind, waardoor ik nooit steengoed ben geworden in 1 ding. Ik kan veel dingen middelmatig. (vind ik zelf) Ik vind het dan ook altijd bewonderenswaardig als mensen het bij 1 hobby houden of als zij een bovenmatige interesse hebben in iets, waardoor ze er alles over weten of kunnen.

Onafhankelijk worden en nieuwe skills leren (in corona-tijdperk)

Nieuwe vaardigheden leren is altijd leuk. En handig. Wie weet komt het nog eens van pas. Koken bijvoorbeeld, maar ook een knoop aanzetten of een fietsenband plakken. Ik vind het fijn als ik niemand nodig heb, en dingen dus gewoon zelf kan regelen. Maar, eerlijk is eerlijk, dat heeft wel tijd gekost. Toen ik op mezelf ging wonen, lang geleden, kon ik niet koken. Dat heeft mijn ex man me geleerd. We begonnen met een eitje bakken, en langzaamaan breidden we het uit. Ik meer dan hij uiteindelijk, ik bakte op een gegeven moment biscuittaarten met chocolade ganache en alles erop en eraan. Heerlijk!

wanneer is voor jou ‘the SKY is the LIMIT?’

Toevallig zag ik op SBS 6 in een reclameblok een filmpje voorbij komen van een nieuw programma; ‘The sky is the limit; Rijk en Succesvol in Nederland‘, en dat deed me nadenken over wat ik wil in het leven.

Update 2

Afgelopen maanden stond in het teken van corona. Wat een beetje begon als een lachertje met voettikkies met visite, werd een halve lockdown. We krijgen inmiddels steeds meer vrijheid terug van de overheid. Hoe raar om dit te schrijven toch??? Als je kijkt naar de andere landen, hadden we nog geluk. 1 juni zaten we dan ook weer op het terras. Voor mij als ‘stay at home mom’ (not by choice), een zeer welkome afwisseling. Inmiddels ben ik, wij, zover dat we weer iedereen in huis verwelkomen, zonder de anderhalve meter. Dat kan in ons huis ook gewoon niet. Wil je liever die anderhalve meter wel, dan moet je niet langskomen. En dat gaat prima zo.

Inmiddels heb ik ook weer mijn beste vriendin gezien. Zij werkt in de zorg en ze was wat angstig om bij mensen langs te gaan etc. Heel begrijpelijk, maar zo fijn om elkaar weer te zien ipv over de telefoon.

Met mijzelf ging het met ups en downs. Ik werd een aantal weken geleden ziek. Niet lekker en buikklachten. Door mijn ziekte gebruik ik lithium en daar kwam ik eigenlijk vrijwel meteen mee in de problemen. Door het warme weer droogde ik snel uit en stegen mijn spiegels. Uiteindelijk kwam het goed, maar daar ben ik echt even heel ziek van geweest . Inmiddels weer helemaal stabiel gelukkig. Daarnaast is er een re-integratietraject gestart waarmee ik hopelijk weer aan het werk kan.

Vanaf volgende week start school weer volledig! Jahoooooeeeeee. Wat fijn, wat fijn. Structuur en ritme voor mijn zoon met ASS. Niet geheel onbelangrijk en hij ziet al zn klasgenootjes weer terug. Vanaf dan krijgt hij ook continue rooster, iets wat wij nog niet kennen. Ook voor mij dus heel fijn en geeft wat meer vrijheid en aandacht voor mijn peuterdochter. Die hopelijk ook binnenkort naar de peuterspeelzaal gaat.

Qua blog??

Dat ligt voor nu helemaal stil, omdat ik bezig ben met andere persoonlijke projecten. Ik heb weinig inspiratie en als je wat zoekt vind je het elders wel. Ben dan ook aan het overwegen om alles eraf te halen en te beginnen met het schrijven van andere dingen. In de privé sfeer, dat dan weer wel. Maar het blijft bij nadenken voorlopig. Pinterest blijft sowieso bestaan. Daar ben ik eigenlijk nog dagelijks te vinden. Zwerfblog kwam helemaal stil te liggen vanwege corona, maar de eerste handschoenen en mondkapjes zijn gespot in mijn dorp, maar ik durf ze niet op te rapen. Je ziet nu een verschuiving in het soort zwerfafval, erg genoeg. Doe voorzichtig als je wel gaat rapen, mijn kind en ik voorlopig nog even niet.

Genoeg te vertellen dus en voor nu genoeg stof om over na te denken.

Bye!

Update vanaf het thuisfront

Lieve, beste mensen, lezers van mijn blog. Ik hoop dat jullie je nog niet vervelen. Ik heb serieus geen tijd om te kijken naar mijn blog. Ik ben plotseling juf geworden, en probeer uit alle macht m’n huishouden bij te houden. Afgelopen week overleed ook mijn allerliefste poezenmaatje, na 18 jaar. Ook dat kost veel energie. Voor diegenen die zich afvragen, het ging niet om Popo uit mn andere blog, maar mijn andere kat is overleden. Popo leeft nog en daar gaat het best goed mee.

Inmiddels vliegen de muren een beetje op ons af. Opgesloten zitten is niet ons ding en we hopen dan ook dat een lockdown wordt vermeden door deze maatregelen. Ik vind naar de winkel gaan al een hele opgave en voel me dan ook niet fijn meer. Pasgeleden bij mijn vaste winkel maakten ze nog steeds de karren niet schoon en toen ik dat meldde op facebook (niet de winkel met naam en toenaam ofzo) kreeg ik het verwijt naar mijn hoofd geslingerd dat ik dan maar handgel moest gebruiken.

Ik heb hardop gelachen. Welke handgel? Ik heb nergens meer handgel kunnen kopen. Nog steeds niet trouwens. Ik ben niet zo bang om ziek te worden, ik ben veel banger om mijn vrijheid te verliezen.

Speaking of handgel, ik heb een recept gevonden om zelf handgel te maken. Dit recept is niet van mezelf, dus je wordt netjes doorgelinkt. Er staat dat je aloë vera gel nodig hebt, ik haal dat rechtsstreeks uit het plantje. Ik heb pasgeleden nog een plantje bij de Lidl gekocht voor 2 euro.

Ik had ooit een blog geschreven over het maken van handzeep, dat wordt ook goed bezocht op het moment en is prima toepasbaar. Je hebt niet veel nodig. Ik heb destijds 2 recepten erin gezet.

Ik ga verder geen tips geven over hoe je je de eventuele verveling tegen kan gaan, daar is iedereen nu zelf wel achter denk ik. Ik ben meer benieuwd hoe het met jullie is.

Hoe gaat het met jullie?

Ps. Er wordt opgeroepen geen zwerfafval meer te rapen. Dit doen wij dan ook echt niet. Tot nader order komen er dan ook geen zwerfblogs meer.

Verhuizen: you hate it, or you love it

Afgelopen maand was het dan zover: we zijn verhuisd na 5 jaar onzekerheid, over wat er zou gebeuren met ons huis. Onze oude woning, waarvan wij dachten dat het Unesco erfgoed zou zijn, kwam op de slooplijst van de woningbouw te staan. Te oud, te lelijk, niet meer van deze tijd, niet duurzaam, gebruik van gas en te klein. Dat vonden wij niet. Met z’n viertjes woonden we daar met veel plezier en wilden we dan ook niet weg. Dat de muren afbrokkelden onder onze ogen (echt waar), negeerden we dan maar. We moesten weg en het wordt te zijner tijd gesloopt. Voor de duidelijkheid, onze oude woning had ongeveer 80 m2 ruimte, en onze buren hadden nog minder. Voor sommigen veel te klein, voor ons heel fijn.