Een dag voor het sollicitatiegesprek word ik ziek. Veel hoesten, ontzettend verkouden…. Ik voel aan alles dat er een griepje aan zit te komen. Wat moet ik nou doen? Ziekmelden of niet? “Neh, dat lukt wel Kim, niet aanstellen hoor!”
Helaas word ik de volgende dag wakker met een enorm ontstoken oog en bijbehorende hoest waar je u tegen zegt. Snot zit overal op mijn gezicht. Mijn stem is veranderd in dat van een vrouw die al 50 jaar rookt, maar afzeggen is nu een big fat NO NO. Ik weet nu eigenlijk ook wel dat ik geen make-up zou moeten gebruiken, maar mijn gezicht schilderen is een van mijn favoriete bezigheden in de ochtend en voor dit soort gelegenheden helemaal. Bovendien lijk ik anders niet eens op mijn foto die zo mooi prijkt op mijn cv. Beetje van mezelf, beetje filter. Je kent het wel.
Goed. Naast het weinige make-up op mijn gezicht, lees: poeder en klein beetje mascara, heb ik aan mijn kleding ook niet zoveel gedaan. Geen hakken dit keer, want ik voel me blêh. Wat ik wél heb gedaan, is een blauw vestje onder mijn blazer aangetrokken. Ik las pasgeleden op LinkedIn, en het was een item van het UWV als ik mij niet vergis, dat Victor Mids (goochelaar en arts, A.K.A. favoriete schoonzoon) zei, dat blauw helpt bij een sollicitatiegesprek. Het straalde vertrouwen uit of zoiets. “Baat het niet, dan schaadt het niet”, dacht ik, dus gewoon proberen!
Ik vind de locatie snel en wordt vriendelijk naar binnen gewenkt door gastheer 1. Wetende dat de eerste 7 seconden al uitmaken of je doorgaat in het sollicitatieproces of niet, tover ik mijn allermooiste glimlach op mijn gezicht. Ik hoop maar dat ze niet teveel naar mijn oog zullen kijken…..
Zodra ik binnenstap zijn alle ogen op mij gericht. Ik knik een keer vriendelijk en denk ‘Neeeee, toch geen snot ergens ofzo?’ Ik voel mij haast Quasimodo met mijn ontstoken oog en mensen blijven me maar aankijken. Ik begin een beetje te zweten tot mijn 1e gastheer (er is ook nog een 2e) mij haastig meetrekt naar een kamertje en mij daar naar binnen begeleid waar gastheer 2 al aanwezig is. Deze 2e meneer stelt zich ook voor, en vraagt direct: “Hoe?” Ik: “Sorry?”, “Hoe?” vraagt hij weer. Ik vraag me af in welke raar bedrijf ik nu beland ben, maar hij zegt: “Je schreef in je brief dat je het een en ander wilde uitleggen in een gesprek. Nu is je kans.”
“Aaaah, ik wist wel dat u erop terug zou komen!” Ik kan het u precies uitleggen!”, zeg ik misschien net wat te enthousiast. Ik leg het allemaal keurig uit en gastheer 2 knikt veelvuldig goedkeurend.
Ze proberen me op mijn gemak te stellen, maar ik voel me met de minuut zieker worden. Mijn oog brandt en doet pijn. Uit alle macht probeer ik met mijn mooiste glimlach de aandacht vast te houden en te doen alsof ik begrijp wat gastheer 2 allemaal zegt. Als ik aangeef dat ik niet helemaal fit ben, zegt hij; “Oooh had je een glaasje water gewild?”
Goedbedoeld, maar ik dacht alleen maar, “staat hier ook ergens een bed waar ik even kan powernappen??” .
De gastheren geven aan dat er alleen mannen werken op deze locatie. “Ah, vandaar al die ogen daarnet!” Flap ik er ook zo uit. “Ja zegt g.h 1, “er komt zelden een vrouw hier”. Dat maakt voor mij niet uit, sterker nog, ik werk liever met mannen samen dan met vrouwen. Ik ben het type: ‘plat en nuchter’ iets wat mannen over het algemeen meer kunnen waarderen.
Na de gebruikelijke vragen als: “Vertel eens wat over jezelf” en “Wat zijn je zwakke punten?”, vertelt gastheer 2 heel veel over het bedrijf en stelt naar mijn mening te weinig inhoudelijke vragen. Ik gooi er daarom zelf maar een pittige werksituatie uit volgens de STARR*. Dit lijkt indruk te maken, want er volgen daarna helemaal geen vragen meer en er wordt afgesloten met de vraag wat mijn salarisindicatie is.
Omdat ik niet al mijn kaarten wil laten zien vraag ik wat zijn salarisindicatie is. Die vraag had hij niet verwacht en staat op om zijn computer op te starten. Na een minuut of 10 komt het hoge woord eruit en wordt er een bedrag genoemd.
Ik kan mijn teleurstelling niet onder stoelen of banken steken en mijn potentieel nieuwe L.G geeft aan dat hij het ook “wat weinig vindt”. Ik probeer nog de situatie te redden door te zeggen dat ik daarmee prima mijn vaste lasten kan betalen en dat plezier in mijn werk belangrijker is.
En daarmee was het gesprek ten einde. “We laten zo snel mogelijk van ons horen! Over anderhalve week ongeveer.” (QUE????) Het blijkt dat ze nog 2 a 3 gesprekken moeten voeren de week erop, en ze dus helemaal geen haast hebben, lijkt het.
2 stevige handdrukken, een “ik vond het een onwijs leuk gesprek!” en nogmaals de allerbeste glimlach van Twente verder, toog ik snel door de stromende regen naar mijn auto, waar ik thuis met zelfvertrouwen de uitslag afwacht.
*STARR = reflectiemethode die staat voor Situatie, Taak, Actie, Resultaat, Reflectie. Hiermee kun je bijvoorbeeld een situatie kort beschrijven die bijvoorbeeld een eigenschap van jou uitlicht. Lees hier meer over STAR.
Afgelopen week ook begonnen: het programma ‘de sollicitatie‘, op sbs6. Was erg leuk om te zien!
Zomaar een quote die ik vond online, en het geeft wel weer hoe onze zomer was. Warm, leuk en onwijs gezellig. We zijn voor het eerst sinds een aantal jaren weer met vakantie geweest, en we hebben Bulgarije bezocht. Erg mooi land, veel groen en ruimte. Het weer was erg warm, zo rond de 35 graden en we hebben wat excursies gedaan. We hebben samen mooie herinneringen gemaakt. 
Een blog over geld, duurzaam leven & consuminderen 